Schoenenjacht
Door: Jessie
Blijf op de hoogte en volg Jessica
25 September 2014 | Suriname, Paramaribo
Zoals eerder in mijn verhalen vermeld miste de schoenen nog aan de schooluniformen. Aangezien alle kinderen over waren naar de volgende groep van het basis onderwijs wilde de dirictice dat de kinderen spik en span begonnen aan het nieuwe schooljaar, inclusief nieuwe schoenen! Ik heb aangeboden om de schoenen te betalen voor de kinderen en voordat het me mond uit was waren de uitstapjes al gepland. Dit was dus echt iets wat ze graag wilde!
Dinsdagochtend zouden we met de meiden naar de stad gaan en woensdagochtend met de jongens.
Dinsdagochtend ben ik samen met Marit en Elise, de andere vrijwilligsters, en 15 meiden de stad ingegaan. Voor vertrek waren alle meiden mooi aangekleed, want in je oude klof mag je niet in de stad lopen. Toen alle meiden bij de dirictrice werden geroepen voor een final check, vond de dirictrice het haar van sommige meiden niet goed genoeg. Dus weer terug naar binnen, kam erbij, vlechtjes eruit en nieuwe vlechtjes erin. Met een flinke surinaamse vertraging konden we dus eindelijk op pad!
Voor de deur van het Claudia A tehuis stonden de meiden hevig te zwaaien naar de bus die aankwam rijden. Weer met zijn alle in de bus, weer iedereen op en over elkaar, weer een feest in de bus! In de bus hoorden we al van alles over high tops, de nieuwe trend in Suriname. Oftewel, hoge gymschoenen vol met glitters en glinsters. In de stad wisten de meiden precies waar we die konden kopen, dus stonden we met 15 wilde meiden in een winkel die alle schoenendozen uit de rekken trokken. Aan de ene kant een geweldig gezicht, aan de andere kant wisten we echt even niet waar we moesten beginnen haha. Uiteindelijk namen we alle drie een groepje onder onze hoede, waarmee we gingen passen, passen en nog meer passen. Want bijna alle meiden wisten hun schoenmaat ook niet. Ze hebben wel slippers maar dat is dan 2e hands opgestuurd dus nooit in de juiste maat. Maar na ongeveer 50 schoenendozen was het dan zover: we waren compleet! Met 15 schoenendozen ging ik naar de kassa, we noteerde op elke schoenendoos de juiste naam en vroegen naar aparte tasjes. Zo konden alle meiden trots met hun eigen schoenentas door de stad banjeren! Op het begin was het natuurlijk nog pronken maar daarna werd het al snel slenteren, toen hangen, toen moesten er 2 op je rug en 1 op je nek, oftewel kansloos. We zijn langs de waterkant gestopt bij een tentje om wat te drinken en een ijsje te eten. Dat klinkt als een relaxte tussenstop maar als je die 15 meiden rustig een ijsje moet laten eten voel je je eerder een politieagent. But we survived! Met de bus kwamen we weer aan bij het tehuis en konden de meiden hun schoenen showen aan de zusters en de jongens.
De volgende dag deden we hetzelfde riedeltje met 13 jongens. Dit keer hadden we wel gevraagd of er een zuster mee kon gaan, omdat de kinderen daar echt veel beter naar luisteren. Omdat wij blank zijn (bakra's) weten ze dat we komen om te spelen, liefde te geven en ze te verwennen. Ook weten ze inmiddels dat de blanke vrijwilligsters ze niet slaan en daar maken ze behoorlijk gebruik van! Bij ons gaan ze tot het uiterste, dus een zuster erbij voor een beetje controle was niet verkeerd. We vetrokken weer met zijn alle naar de stad en hadden van te voren al 2 winkels uitgezocht waar we konden kijken. In deze winkels vond je gympen van Nike, Adidas en Vans. Ook bij de jongens viel deze winkel wel in de smaak dus koos iedereen zijn schoen uit. Ik hielp een jongetje die schoenen van maat 33 aanhad (uit het tehuis) zonder sokken. Bij het uitrekken van zijn schoenen zag ik dat heel zijn grote teen kapot was dus hadden we naar maat 34 gevraagd. Uiteindelijk ging hij met maat 35,5 de winkel uit en liep die dus al een hele tijd op veel te kleine schoenen. Echt ontzettend zielig. Ook op de terugweg naar de bus kon een jongetje niet meer lopen omdat zijn oude schoenen zo erg knelde, dat die derest van de weg op me rug heeft gezeten. Sowieso zijn heel veel voetjes van de kinderen helemaal kapot omdat ze thuis en op de speelplaats geen schoenen dragen (die zijn alleen voor naar school of naar de stad). Sommige voetjes liggen gewoon helemaal open... Wat ben ik dan blij dat ik goede schoenen voor deze kids heb kunnen kopen waar ze normaal op kunnen lopen en hun voetjes (hopelijk) wat minder zeer doen.
Hoe belangrijk het ook is om goede schoenen te kopen, de jongens wilde veel liever patat eten in de stad in plaats van schoenen kopen. Het was 9.30 uur maar het woord patat hebben we wel 1000 keer gehoord. Uiteindelijk hebben Marit, Elise en ik gekozen voor een ijsje bij de McDonalds en speeltijd in de ballenbak. Een prima oplossing volgens ons. Toch leek de zuster het niet helemaal eens met onze oplossing en die haalde van haar eigen geld een Big Mac menu en ging dat voor de neus van de kinderen zitten eten... Ik wist niet wat me overkwam... Op zulke momenten merk je dat de verschillen in cultuur heel groot zijn. De zusters verbazen ons nog regelmatig met acties waar wij echt niet met ons hoofd bij kunnen maar gelukkig kunnen we daar goed over praten met elkaar en houden wij onze focus gewoon op de kinderen.
Het fijne aan Suriname is dat alles relatief goedkoop is, dus ook Nike en andere sneakers zijn voor een leuke prijs te krijgen (20 euro ongeveer). We gaan dus nu kijken of we nog iets met de vriezer kunnen doen en een dagje erop uit!
Aangezien ik nog nooit zo gebroken ben geweest van een dagje shoppen hebben we de middag lekker doorgebracht aan het zwembad. 'S avonds zijn we doorgegaan naar een kerk in het centrum: Gods Bazuin. We wilde het allemaal graag een keer zien en we hadden via via gehoord dat er hier een goed gospelkoor was. En jahoor, vanaf het begin van de dienst werd er gezongen en gedanst! Het was 1 groot feest. Daarna volgde een lezing uit de bijbel. Je ziet dat veel mensen hier nog sterk vasthouden aan het geloof. Het was een leuke ervaring!
Ik zet weer een paar nieuwe foto's op Facebook alleen heb ik nog geen goede fotos van de jongens en meisjes met hun nieuwe schoenen. We gaan woensdag 1 oktober een groepsfoto maken inclusief de nieuwe schoenen want dan is de eerste schooldag en wij gaan ze naar school brengen!
Ik ga van vrijdag t/m maandag op trip naar het binnenland, dus daarna zal ik weer mijn ervaringen delen.
Dikke kus xxx
-
25 September 2014 - 07:57
Paul:
Hoi Jes, ontzettend leuk om je/jullie avonturen en ervaring te lezen! Keep on doing the right job zou ik zeggen!! -
25 September 2014 - 08:21
Robert-Jan:
Shop till you drop, maar dan letterlijk.
Goede actie. Wat hier in Nederland zo normaal is (een paar schoenen, duh!) is daar een luxe voor die kinderen.
Ben nu al benieuwd naar je avonturen in de binnenlanden. -
25 September 2014 - 13:51
Hellen:
Erg dapper van jullie met zo n groep op stap te gaan. En wat zullen ze trots zijn op hun nieuwe stappers. Lastig om zo te verschillen te ervaren een zuster aan de big mac en de rest toekijken.. Geniet van je trip!! Veel plezier. Xx Hellen -
25 September 2014 - 14:25
Hans:
Mooi avontuur, super dat ze allemaal zulke mooie schoenen hebben! Veel plezier in de jungle (niet verdwalen hoor ;-) -
25 September 2014 - 16:07
José De Koning:
Dat kinderen zo blij kunnen zijn met een paar schoenen. Hier is het iets wat gewoon is, daar een luxe product.
Hopelijk kun je in tijd dat je er bent nog meer voor deze kinderen betekenen.
Fijn weekend in het binnen land
José -
30 September 2014 - 11:19
Niels:
Jes!
Je bent echt goed bezig! Goed om te lezen dat het avontuur goed bevalt.
Ik lees graag je volgende bericht over je trip in het binnenland.
Geniet ervan.
Gr.
Debbie en Niels
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley